jueves, octubre 12, 2006

Ahoj!!

Q tál xentinha?
Las cosas por aquí van bien. Cada vez me conecto menos a Internet y eso es bueno porq................ya tenemos gente con la q ir a tomar unos litros!!!!! La gente espanhola de por aquí se ve con los ánimos un poco bajos, como con ganas de abandonar la aventura; yo paso kilos de pirarme de aquí hasta q:

A. sobrepase los 80 kilos de vientre por la pizza con ketchup y la cerveza
B. estalle una guerra aquí o en alrededores (no quiero quedar tullida como ellos)
C. se acabe la cerveza, o bien, el medio litro cueste más de 0,80 céntimos :D
D. Lena y/o Zulo fallezca o enferme gravemente

No sé q pasa (weno sí q lo sé: la respuesta es q se ha juntado el hambre con las ganas de comer, es decir, la payasa con la orangutana o, lo q es lo mismo, Elena y yo) pero creo q todos los días nos hemos echado unas buenas carcajadas por algo: risas por la manhana, risas por la tarde, risas por la noche.............RISAS Y MÁS RISAS!!! Risas en clases de checo, risas en Praga, risas en el tranvía, risas por la calle........ Lo cual agradezco porq, no hay cosa q mejor me siente q una buena carcajada. Aquí queda de puta madre una historia graciosa y, a la vez, muy típica y peculiar; aún así, y a pesar de ser repetida, suele hacer gracia (por lo menos cuando le ocurre a uno). Empieza así: "Bajábamos, Elena (tengo q presentárosla, es bastante maja y me paso parte del día con ella; es pelirroja) y yo, la cuesta de nuestra resi (yo con la bolsa de la basura) manteniendo una conversación (de no me acuerdo qué pero, viniendo de nosotras, seguro q era crucial para nuestras vidas y parte de las vuestras). Una senhora iba delante y se le dio por mirar para atrás, en dirección nosotras, durante un buen rato, entonces, se me encendió la bombilla graciosa (pensé: a esta senhora Checa le hace gracia escuchar un idioma q no es el suyo y q, por supuesto, no habla ni entiende) y dije en voz alta y firme: "Sí, efectivamente senhora, hablamos espanhol". A lo q me contesta la senhora: "De dónde sois?". Menos mal q justo en ese momento tuve q darle la espalda para tirar la basura, así q me pude reír a gusto un rato y sin q se notase. Creo q no me llegó a escuchar la frase pero la situación tuvo conha; al final, conseguimos ponernos serias y pudimos entablar una pequenha conversación con la susodicha antes de coger el tranvía.
A pesar de estos maravillosos momentos, siempre queda un ratillo para echaros de menos y esas cosas (tampoco creáis q demasiado ;D). El domingo tuve mi día más morrinhento, q no duró más de 5 minutos, jaja!!!! Sólo necesitaba estar 10 minutos con vosotros, daros unos besinhos, recibir algunos vuestros (tb tocamientos de todo tipo: escrotales y pezonales) y ya estaba lista para seguir mi aventura.Pero weno, sólo quedan 3 meses para veros. Por cierto, creo q me estoy mal acostumbrando porq en 5 días he hablado con 3 de vosotros y eso no puede ser!!!!!!!
Así q nada chavales/as, ya veo q por ahí la estáis montando bien parda.............COMO TIENE Q SER!!!!

Siempre vuestra!!

5 Comments:

Blogger Miguel Otero said...

Lo de parda no lo dirás por mi mensaje,no ??? Dios mío que perjudicado iba el miércoles. Yo a veces también pienso que me gustaría verte aunque fuera solo un rato. Me gustó tu historia de la señora, haciendo el simio por todo el mundo.

Mil besiños amor :)

5:20 a. m.  
Blogger escrotin said...

Siempre nuestra, mmmmh.

Primeramente por supuesto lo de siempre, volvería si un gato mio se pone mal, ya da igual que se estampe el coche de mis amigos o mi familia...xD

Lo típico sería insultar a la señora porque no os va a entender y despues os entereis de que es española.

Bicos, tengo sueeeeño

10:57 a. m.  
Blogger Guaguaedu said...

Maja ya recibi el mail y ahora con todas las superinstrucciones ya lo hare todo bien, ok?

Por aqui se monta muy Parda ultimamente, ayer acabamos Marinha, Camaño y yo en el Planta a las 8 de la mañana...

Un besazo!!!!!!!!!!!!!!!!!

3:11 p. m.  
Blogger Txarlider said...

Lo de los gatos iba con ironía.....; q cuando me llama mi padre bien contenta q me pongo (q me está pasando dios mío? :S)

Ya sé q se monta parda!!!!!! Me lo hacéis saber a través de llamadas a las 7 de la manhana (cuando a mí me falta media hora para levantarme) o mensajes cuando estoy desayunando, jaja!!!
Estos días estoy llegando a las 5:30 a casa y eso es todo un logro para estos lugares; a ver si encontramos un sitio para después de esa hora y ya sería perfecto.

Y menudas lentejas me he currado hoy. Weno, no tengo ningún tipo de tapujos en decir si la comida que hago me gusta o no pero esta vez no pude hacerlo por la tremenda congestión nasal (así no hay quien sea una buena gorda, quiero sentir la comida). Pues eso, q estoy un poco enferma pero eso no evitará q hoy pise, por vez primera desde q estoy aquí, el Rass; también llamado Fleda pero como hay fiesta Reggae..............

Un beso

P.D. Desearía comprar mis billetes de vuelta pero para eso quiero saber qué día regresáis vosotros por eso de ir todos juntos y tal. Ultimatum: el lunes compro los billetes así q os doy de plazo hasta manhana :D

7:39 p. m.  
Blogger qqqq said...

Bueno Ana espero que xa pillaras os billetes e que veñas con nos de volta pa casiña e xa chegamos e imos o Rass a montala parda en Reis. Ana ultimamente teño unha gana de ir de festa, asi non podo estudar, ainda que sepas que xa comecei a estudar unha asignatura que teño pa decembro, son unha persoa medio responsable...

3:41 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home