lunes, diciembre 26, 2005

Busca alternativas e escolle a máis cómoda

Olaaaaaaa!!!!!!
Sigo tendo problemillas con isto do blog pero non por iso vou deixar de escribir, agora pilleille o gustillo!
O prota da miña historia é o meu avó porque ............... "fame non che pasa", jaja. O pasado día 24 fixemos a visita de rigor á familia e, o típico, débense pensar que os de Vigo somos pobres ou que, en concreto, os meus irmáns, meu pai e eu sí o somos porque non fan máis que ofrecernos comida e bebida. A verdade é que é casi normal que o pensen porque nunca dicimos non a "un chouriciño con bica e vaso de viño". Bueno, pois o meu avó púxese a contar que o outro día entráralle fame e claro, os chourizos estaban colgados da lareira. Explico un pouco a estructura: os chourizos cólganse no lareiro que non son máis que troncos (creo que de castiñeiro); a súa vez, estes troncos cólganse do teito para que se curen.
Bueno, o caso é que o meu avó quería unha puntiña de chourizo pero xa non ten anos pa subirse a unha banqueta inestable e desde o chan non lle chega así que decidiu ir a buscar unha escada. Pero a escada estaba estaba mala de coller e como viu unhas tixeiras de podar (estas que son unhas señoras tixeiras, larguísimas) decidiu collelas para cortar o chourizo desde o chan, jaja. Pero dixo: antes de cortar o chourizo botei os gatos fóra porque mentres me agacho e non me agacho para recoller o chourizo do chan os gatos xa mo levan, jajajajajajajajajajajajaja. Tedes que ver o meu avó................un taponcín (non chega a metro e medio nin de coña!!!!), debe medir case igual de perímetro de barriga como de altura :D
A próxima vez vai colocar o pan no chan e así cando o chourizo caia, aparece o bocadillo feito, jajajajajajajaja!!!!!!!!
Xa o decía o meu avó: fame non pases, busca alternativas e escolle a máis cómoda!!!!!!!

jueves, diciembre 22, 2005

Coincidencias y más coincidencias.............

Hola a todos!!!!!!!!!
Después del exitazo de mi primera entrada " Por qué se me solapan los labios, bitte?" he decidido, no sin tiempo, realizar una nueva entrada.
Por supuesto, no creo q mis historias lleguen a la categoría de las vuestras, sobre todo de las del puto Amo. Pero bueno, se hará lo que se pueda :D En principio, intentaré por mi parte matar unos minutos de vuestra preciada vida.
Pues así empieza mi historia (basada en echos reales). Hoy por la tarde quedé con Clare para repasar unas cuestiones de la lotería (esa cosa que me sigue y me persigue.........y que no me deja descansar en paz). Por cierto................, sois unos cabrones!!!!!!!!!! Quién dijo que unas aletas se pasaban del presupuesto para mi regalo de cumple?¿¿ Soys unos ratas!!!!!!! Hoy encontré dos sitios donde me las vendían por 28 eurazos; no os preocupéis, eh? que ya me las autorregalo por Navidad (voy a poner la zapatilla, me levantaré a media noche para poner el regalo y al día siguiente iré corriendo a ver que me han dejado los Reyes.................seguro q un sólo regalo, jaja). Bueno, que me desvío del tema. Eso; que estaba sentada en un portal esperando por Clare cuando se me acerca un señor y me dice:

Señor: ¿te puedo hacer una pregunta?
Yo: Sí
Señor: .......era por unos calendarios.........

Yo estaba flipando.............podría ser verdad que los calendarios de fisio llegaran hasta ese señor?¿?¿? Que creída soy........incluso el me había reconocido, a mí!!!!!!!!!!! jaja. El tío prosiguió:

Señor: ..........tengo unos calendarios de María Auxiliadora............y bueno.............no sé como estás de surtida en tu casa...........
Yo: Gracias, ya tengo (estuve por decirle que tenía 15, jaja)
Señor: Bueno, que pena, te podía hacer precio.

Ostia, también yo...........; estuve a punto de decirle si quería uno de fisio, que sólo eran 5 euros.
La coña es que Amoedo me dijo hace un tiempo que propondría en su clase hacer una recoleta (recolecta?) para comprarme entre todos un calendario y, así, quitar la puta foto de María Auxiliadora que adorna el aula del Colegio Hogar, jajajajajajajajajajajajajajaja.
Punto y final.