Busca alternativas e escolle a máis cómoda
Olaaaaaaa!!!!!!
Sigo tendo problemillas con isto do blog pero non por iso vou deixar de escribir, agora pilleille o gustillo!
O prota da miña historia é o meu avó porque ............... "fame non che pasa", jaja. O pasado día 24 fixemos a visita de rigor á familia e, o típico, débense pensar que os de Vigo somos pobres ou que, en concreto, os meus irmáns, meu pai e eu sí o somos porque non fan máis que ofrecernos comida e bebida. A verdade é que é casi normal que o pensen porque nunca dicimos non a "un chouriciño con bica e vaso de viño". Bueno, pois o meu avó púxese a contar que o outro día entráralle fame e claro, os chourizos estaban colgados da lareira. Explico un pouco a estructura: os chourizos cólganse no lareiro que non son máis que troncos (creo que de castiñeiro); a súa vez, estes troncos cólganse do teito para que se curen.
Bueno, o caso é que o meu avó quería unha puntiña de chourizo pero xa non ten anos pa subirse a unha banqueta inestable e desde o chan non lle chega así que decidiu ir a buscar unha escada. Pero a escada estaba estaba mala de coller e como viu unhas tixeiras de podar (estas que son unhas señoras tixeiras, larguísimas) decidiu collelas para cortar o chourizo desde o chan, jaja. Pero dixo: antes de cortar o chourizo botei os gatos fóra porque mentres me agacho e non me agacho para recoller o chourizo do chan os gatos xa mo levan, jajajajajajajajajajajajaja. Tedes que ver o meu avó................un taponcín (non chega a metro e medio nin de coña!!!!), debe medir case igual de perímetro de barriga como de altura :D
A próxima vez vai colocar o pan no chan e así cando o chourizo caia, aparece o bocadillo feito, jajajajajajajaja!!!!!!!!
Xa o decía o meu avó: fame non pases, busca alternativas e escolle a máis cómoda!!!!!!!
Sigo tendo problemillas con isto do blog pero non por iso vou deixar de escribir, agora pilleille o gustillo!
O prota da miña historia é o meu avó porque ............... "fame non che pasa", jaja. O pasado día 24 fixemos a visita de rigor á familia e, o típico, débense pensar que os de Vigo somos pobres ou que, en concreto, os meus irmáns, meu pai e eu sí o somos porque non fan máis que ofrecernos comida e bebida. A verdade é que é casi normal que o pensen porque nunca dicimos non a "un chouriciño con bica e vaso de viño". Bueno, pois o meu avó púxese a contar que o outro día entráralle fame e claro, os chourizos estaban colgados da lareira. Explico un pouco a estructura: os chourizos cólganse no lareiro que non son máis que troncos (creo que de castiñeiro); a súa vez, estes troncos cólganse do teito para que se curen.
Bueno, o caso é que o meu avó quería unha puntiña de chourizo pero xa non ten anos pa subirse a unha banqueta inestable e desde o chan non lle chega así que decidiu ir a buscar unha escada. Pero a escada estaba estaba mala de coller e como viu unhas tixeiras de podar (estas que son unhas señoras tixeiras, larguísimas) decidiu collelas para cortar o chourizo desde o chan, jaja. Pero dixo: antes de cortar o chourizo botei os gatos fóra porque mentres me agacho e non me agacho para recoller o chourizo do chan os gatos xa mo levan, jajajajajajajajajajajajaja. Tedes que ver o meu avó................un taponcín (non chega a metro e medio nin de coña!!!!), debe medir case igual de perímetro de barriga como de altura :D
A próxima vez vai colocar o pan no chan e así cando o chourizo caia, aparece o bocadillo feito, jajajajajajajaja!!!!!!!!
Xa o decía o meu avó: fame non pases, busca alternativas e escolle a máis cómoda!!!!!!!